Μαθήματα τεκτονικής φιλοσοφίας

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΔΙΑΛΕΞΗ Ι: Γενική Φιλοσοφία: Οντολογία, Επιστημολογία, Ηθική και Πολιτική Θεωρία στο Πλαίσιο του Νεωτερικού και Τελεσιουργικού Τύπου του Συμβολικού Τεκτονισμού
Ερώτηση 1: Τι είναι η φιλοσοφία;
Ερώτηση 2: Τι σημαίνει «ον», με ποιους τρόπους μπορεί να μελετηθεί, και ποιες είναι οι βασικές «σχολές» της οντολογίας;
Ερώτηση 3: Στο πλαίσιο της γενικής οντολογίας, πώς μπορεί να μελετηθεί το πρόβλημα νους-σώμα; Ερώτηση 4: Ποιο είναι το βασικό αντικείμενο της επιστημολογίας και πώς το αντιμετωπίζουν οι διαφορετικές «σχολές» της επιστημολογίας;
Ερώτηση 5: Σε τι συνίσταται το πρόβλημα του σκεπτικισμού και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Ερώτηση 6: Υπό το πρίσμα των προαναφερθεισών οντολογικών και επιστημολογικών σκέψεων, πού καταλήγουμε αναφορικά με το ζήτημα της αλήθειας; Τι είναι, τελικά, η αλήθεια;
Ερώτηση 7: Ποια είναι τα επίπεδα της προθετικότητας της συνείδησης και πώς συνδέονται με τη βιολογική θεωρία της εξέλιξης των ειδών;
Ερώτηση 8: Πώς συνδέεται η θρησκεία με την ανάπτυξη της προθετικότητας;
Ερώτηση 9: Πώς συνδέεται ο εσωτερισμός με την ανάπτυξη της προθετικότητας;
Ερώτηση 10: Πώς συνδέεται η ιδεολογία με την ανάπτυξη της προθετικότητας;
ΔΙΑΛΕΞΗ II: Ο Ορισμός του Ελευθεροτεκτονισμού και οι Βασικές Αρχές της Τεκτονικής Ανθρωπολογίας στο Πλαίσιο του Νεωτερικού και Τελεσιουργικού Τύπου του Συμβολικού Τεκτονισμού
Ερώτηση 1: Τι είναι ο Ελευθεροτεκτονισμός;
Ερώτηση 2: Ποιες είναι αυτές οι «καθολικές ηθικές αρχές», από τις οποίες, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, εμπνέεται ο Ελευθεροτεκτονισμός ως φιλοσοφική ανθρωπολογία; Και πώς μπορεί από αυτή τη σκοπιά να μελετηθεί ο Ελευθεροτεκτονισμός σε σύγκριση με άλλες ανθρωπολογίες;
Ερώτηση 3: Ενστερνίζονται όλοι οι τέκτονες αυτόν τον ορισμό του Ελευθεροτεκτονισμού;
Ερώτηση 4: Αφού δεν ενστερνίζονται όλοι οι τέκτονες τον ίδιο ορισμό του Ελευθεροτεκτονισμού, τότε τι είναι αυτό που αποκαλείται Ελευθεροτεκτονισμός σε διαφορετικές γλώσσες, σε διαφορετικούς τόπους και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους; Και αν όλοι οι τέκτονες δεν συμφωνούν στον ορισμό του Ελευθεροτεκτονισμού, τότε σε τι συμφωνούν μεταξύ τους αναφορικά με τον Ελευθεροτεκτονισμό; Ερώτηση 5: Τι σημαίνουν οι όροι «Στοά» (αγγλιστί Lodge) και «Μεγάλη Στοά» (αγγλιστί Grand Lodge); Πώς εξελίχθηκαν αυτές οι έννοιες ιστορικά, και πώς διαφοροποιούνται από τους διάφορους τεκτονικούς «Τύπους» (αγγλιστί Rites) και τις επιμέρους διοικήσεις τους;
Ερώτηση 6: Ποιες είναι οι σημαντικότερες παρενέργειες που προκάλεσε ο «δημοκρατικός Ελευθεροτεκτονισμός», ο οποίος εκτόπισε τον παραδοσιακό αγγλικό Ελευθεροτεκτονισμό και επικράτησε μετά από το τέλος του Β' Π.Π. στις περισσότερες τεκτονικές Δικαιοδοσίες διεθνώς;
Ερώτηση 7: Πώς μπορεί να επιβληθεί και να λειτουργήσει αποτελεσματικά το παραδοσιακό αγγλικό μοντέλο της Μεγάλης Στοάς, που επιτάσσει ότι τόσο η μυητική πυραμίδα όσο και η βέβηλη πυραμίδα του Ελευθεροτεκτονισμού πρέπει να έχουν την κορυφή τους επάνω, υποδηλώνοντας ένα κατακόρυφο μοντέλο εξουσίας;
Ερώτηση 8: Δεδομένου ότι οι συμβολικοί τέκτονες διεξάγουν ένα συμβολικό οικοδομικό έργο, που αφορά στην οικοδόμηση ανθρώπων και κοινωνιών, ποια είναι τα συμβολικά οικοδομικά εργαλεία που χρησιμοποιούν, και ποιες είναι οι βασικές οδηγίες που λαμβάνουν για τη διεξαγωγή αυτού του συμβολικού οικοδομικού έργου;
ΔΙΑΛΕΞΗ III: Η Μυητική Παράδοση της Ανθρωπότητας, ο Εσωτερισμός και η Τεκτονική Σύλληψη της Ανθρωπότητας στο Πλαίσιο του Νεωτερικού και Τελεσιουργικού Τύπου του Συμβολικού Τεκτονισμού
Ερώτηση 1: Ποιο είναι το νόημα του εσωτερισμού και ποιο είναι το ιστορικό σημείο εκκίνησης της εσωτεριστικής ατραπού της ανθρωπότητας;
Ερώτηση 2: Πώς εξελίχθηκε ο εσωτερισμός κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα;
Ερώτηση 3: Πώς εξελίχθηκε ο εσωτερισμός κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης;
Ερώτηση 4: Πώς επέδρασε το Τάγμα των Illuminati της Βαυαρίας στην εξέλιξη του εσωτερισμού;
Ερώτηση 5: Πώς ακριβώς μπορούμε να ορίσουμε την τεκτονική σύλληψη της ανθρωπότητας στο Πλαίσιο του Νεωτερικού και Τελεσιουργικού Τύπου του Συμβολικού Τεκτονισμού; [...]

Βιβλιοπαρουσίαση - Δελτίο Τύπου

Εκδόσεις Ίαμβος και Νικόλαος Λάος

Στις 9 Δεκεμβρίου 2023, στη Θεσσαλονίκη, στο Ξενοδοχείο PANORAMA, οι Εκδόσεις Ίαμβος πραγματοποίησαν εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου που έχει συγγράψει ο μαθηματικός και φιλόσοφος Νικόλαος Λάος με τίτλο «Μαθήματα Τεκτονικής Φιλοσοφίας: Οντολογία, Επιστημολογία, Ηθική, Πολιτική Θεωρία και η Μυητική Παράδοση της Ανθρωπότητας» (Εκδόσεις Ίαμβος, ISBN βιβλίου: 978-618-5688-30-1). Το εν λόγω βιβλίο «αποτελεί μια ολοκληρωμένη σειρά μαθημάτων τεκτονικής εκπαίδευσης, καλύπτει το σύνολο της φιλοσοφίας (οντολογία, επιστημολογία, ηθική και πολιτική θεωρία) και μελετά συστηματικά το τρίπτυχο θρησκεία, εσωτερισμός και ιδεολογία, μέσω του οποίου η ανθρωπότητα αναζητεί την ευτυχία» (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου). Μετά από την ομιλία του συγγραφέα, ακολούθησε δεξίωση με πλούσιο μπουφέ, η οποία διήρκεσε έως αργά, κατά τη διάρκεια της οποίας ο συγγραφέας συνομίλησε με το πολυπληθές κοινό του.

Ο Νικόλαος Λάος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974 και είναι ένας διεθνώς εκδομένος μαθηματικός και φιλόσοφος. Το έργο του στον εσωτερισμό, όπου είναι ο δημιουργός και Μέγας Διδάσκαλος ενός νέου τεκτονικού Τύπου τον οποίο έχει ονομάσει «Νεωτερικό και Τελεσιουργικό Τύπο του Συμβολικού Τεκτονισμού» («Modern and Perfecting Rite of Symbolic Masonry»), εκτίθεται στην ιστοσελίδα τού Ιταλού πανεπιστημιακού καθηγητή, ακαδημαϊκού Giuliano Di Bernardo (πρώην Μεγάλου Διδασκάλου της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας και νυν Μεγάλου Διδασκάλου της Ακαδημίας των Illuminati και του Dignity Order), στο ακόλουθο λινκ: https://www.giulianodibernardo.com/nicolas-laos/

καθώς και στους Cambridge Scholars στο ακόλουθο λινκ: https://www.cambridgescholars.com/product/978-1-5275-9207-0\

Με το βιβλίο του Μαθήματα Τεκτονικής Φιλοσοφίας: Οντολογία, Επιστημολογία, Ηθική, Πολιτική Θεωρία και η Μυητική Παράδοση της Ανθρωπότητας, που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ίαμβος, ο Νικόλαος Λάος συνοψίζει τα πορίσματα των φιλοσοφικών μελετών και ερευνών του γενικά και τις θέσεις του περί της φιλοσοφίας, του νοήματος και της οργάνωσης του Ελευθεροτεκτονισμού ιδιαιτέρως, και το αντίστοιχο λινκ στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Ίαμβος είναι το εξής: https://www.iambos.gr/index.php?route=product/product&product_id=36259  

Επιπλέον, φιλοσοφικές, μαθηματικές και άλλες επιστημονικές εργασίες του Νικόλαου Λάου είναι δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα της εδρεύουσας στη Μόσχα διεθνούς ιδιωτικής εταιρείας πληροφοριών και αναλύσεων R-Techno Ltd, της οποίας ο Νικόλαος Λάος είναι εταίρος (partner) και επιστημονικός σύμβουλος: https://r-techno.com/en/

Η ομιλία του Νικόλαου Λάου

(Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας που έκανε ο Νικόλαος Λάος για την παρουσίαση του βιβλίου του στην ανωτέρω εκδήλωση)

Κυρίες και Κύριοι,

 

Ο άνθρωπος αναζητεί την ευτυχία. Η ευτυχία μπορεί να γίνει κατανοητή, πρώτον, ως μια συνειδησιακή κατάσταση και, δεύτερον, ως ένας τρόπος ζωής. Η ευτυχία ως μια συνειδησιακή κατάσταση αποτελεί απλώς ένα ψυχολογικό ζήτημα το οποίο αναφέρεται σε συνειδησιακές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από ικανοποίηση, ευχαρίστηση, ή μια θετική συναισθηματική κατάσταση. Η ευτυχία ως ένας τρόπος ζωής αποτελεί ένα είδος αξίας, αυτό που στη φιλοσοφία ονομάζεται προνοητική αξία, ή απλούστερα ευ ζην, πρόνοια, ωφέλεια ή ανθηρότητα.

 

Όπως επισημαίνω στο βιβλίο μου, οι περισσότερο διαρκείς και ουσιαστικές πηγές από τις οποίες η ανθρωπότητα επιδιώκει να αντλήσει ευτυχία είναι οι θρησκείες, οι ιδεολογίες και οι εσωτεριστικές εταιρείες, όπως ο Ελευθεροτεκτονισμός. Στο βιβλίο μου, μελετώ τις θρησκείες, τις ιδεολογίες και τις εσωτεριστικές εταιρείες ως ανθρωπολογίες, και έτσι έχω μια μέθοδο που μου επιτρέπει να μελετήσω αναλυτικά και συγκριτικά τη θρησκεία, την ιδεολογία και τον εσωτερισμό. Όντως, στο βιβλίο μου, θα βρείτε σαφείς ορισμούς και συστηματικές μελέτες της ιστορίας και της φύσης της θρησκείας, της ιδεολογίας και του εσωτερισμού με βάση τη φιλοσοφική ανθρωπολογία. Στη φιλοσοφική ανθρωπολογία, διερευνώντας με έναν πολύπλευρο και συνθετικό τρόπο την ανθρώπινη φύση, επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τα άτομα τόσο ως δημιουργήματα του περιβάλλοντός τους όσο και ως δημιουργούς των δικών τους αξιών.

 

Οι αξίες είναι ανάγκες που γεννώνται μέσα στη συνείδηση και τις οποίες η συνείδηση πρέπει να αντιμετωπίσει. Για παράδειγμα, ανάγκες να γνωρίσουμε, να καρπωθούμε, να συντηρηθούμε, να κοινωνικοποιηθούμε, να εξατομικευθούμε, να ελέγξουμε, να πράξουμε κ.ο.κ. Στη συνέχεια, η συνείδηση επιλέγει κάποιες συγκεκριμένες αξίες-ανάγκες τις οποίες προβάλλει στον κόσμο, δηλαδή, τις καθιστά ιστορικά αντικείμενα, και, τελικά, αυτές οι αξίες που έχουν καταστεί ιστορικά αντικείμενα, δηλαδή, έχουν καταστεί κοινωνικά και θεσμικά γεγονότα, επηρεάζουν τις συνειδήσεις, διαμορφώνοντας τον υπαρξιακό ορίζοντα του υποκειμένου. Η συνείδηση της ύπαρξης που δεν λειτουργεί μόνο ως μάρτυρας, δηλαδή, διαγνωστικά και διαπιστωτικά, αλλά λειτουργεί και ως κριτής είναι αυτό που ονομάζουμε ηθική συνείδηση. Εδώ, λοιπόν, τίθεται το ζήτημα του ηθικού κριτηρίου και της ιεράρχησης των αξιών. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, στο οποίο διαφορετικές εποχές και κοινωνίες απαντούν με διαφορετικό τρόπο.

 

Ο δυτικός κόσμος, δηλαδή ο κόσμος στον οποίο ζούμε, έχει βυθιστεί εδώ και καιρό σε μια κρίση με απρόβλεπτες εκβάσεις, η οποία απειλεί την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Στον σύγχρονο κόσμο, πληροφορούμαστε ότι η «κρίση» μάς απειλεί από όλες τις πλευρές. Τα κείμενα κοινωνικών επιστημών κατακλύζονται από συζητήσεις περί της κρίσης. Στο πλέον γενικό επίπεδο, εντοπίζουμε τις έννοιες «παγκόσμια κρίση», «διεθνής κρίση» και «κρίση της διεθνούς τάξης πραγμάτων». Τάσεις κρίσης μπορούν να εντοπιστούν επίσης στις σχέσεις μεταξύ της «διεθνούς αγοράς» και των οικονομικών κρίσεων στο επίπεδο του έθνους-κράτους, ενώ επισημαίνεται και μια περισσότερο θεμελιώδης οικονομική, πολιτική και πολιτιστική «κρίση του έθνους-κράτους». Οι επιμέρους δυτικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα φαινόμενα κρίσης, όπως «κρίση συσσώρευσης», «κρίση νομιμοποίησης», «δημοσιονομική κρίση του κράτους», «κρίση κινήτρων», ακόμα και «κρίση της διαχείρισης κρίσεων».

 

Υπάρχουν διάφορες αιτίες για τη σύγχρονη πολυδιάστατη κρίση στον δυτικό κόσμο. Σε αυτή την ομιλία μου, θα ασχοληθώ με δύο από τις σημαντικότερες και καταστροφικότερες από αυτές τις αιτίες, που αφορούν στην έλλειψη φιλοσοφικής εκπαίδευσης και στη δημοκρατία, με τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις της.

 

Πρώτον, λοιπόν, θα ομιλήσω περί φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία αποτελεί μια ολοκληρωμένη και συστηματική θεώρηση του κόσμου και του βίου στο ύψιστο δυνατό επίπεδο διανοητικής αφαίρεσης. Ο φιλοσοφικός τρόπος σκέψης είναι διεξοδικός, μεθοδικός και συνοπτικός. Τα φιλοσοφικά προβλήματα αντιμετωπίζονται καθολικά, καθώς τα φιλοσοφικά προβλήματα – οντολογικά, επιστημολογικά, ηθικά και πολιτικά – συνδέονται μεταξύ τους. Ανεξαρτήτως του ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν επίγνωση της σημασίας και της πρακτικότητας της φιλοσοφίας, τα φιλοσοφικά προβλήματα συμπίπτουν με τα προβλήματα του ανθρώπου. Πρώτον, ο φιλοσοφικός στοχασμός πηγάζει από την προσπάθεια του ανθρώπου να προσδιορίσει τον τρόπο ύπαρξής του μέσα στον φυσικό και στον ιστορικό κόσμο, μέσα στον οποίο είναι αντικειμενικά ενταγμένος. Δεύτερον, ο φιλοσοφικός στοχασμός ασχολείται με το πώς ο άνθρωπος, μέσω του πολιτισμού, θα ενταχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα στον φυσικό και στον ιστορικό κόσμο.

 

Η φιλοσοφία ασχολείται, σύμφωνα με έναν καθολικό και ενιαίο τρόπο, με την κατανόηση της πραγματικότητας, με την ένταξη στην πραγματικότητα, αλλά και με την αναδόμηση της πραγματικότητας σύμφωνα με την προθετικότητα της ανθρώπινης συνείδησης. Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μου, το οποίο ονομάζω Διάλεξη Ι, θα βρείτε μια πλήρη και συστηματική μελέτη των εξής κλάδων της φιλοσοφίας: πρώτον, της οντολογίας, που ασχολείται με το πρόβλημα της πραγματικότητας καθ’ εαυτήν, ή του όντος καθ’ εαυτό, δεύτερον, της επιστημολογίας, που ασχολείται με το πρόβλημα της γνώσης και της αλήθειας, τρίτον, της ηθικής, που ασχολείται με το πρόβλημα του δέοντος και των αξιών, και, τέταρτον, της πολιτικής φιλοσοφίας. Έτσι, στο βιβλίο μου, εξηγώ και αξιολογώ, ένα προς ένα, όλα τα σημαντικά φιλοσοφήματα, όλα τα πνευματικά εφόδια, με τα οποία η ανθρωπότητα σκέπτεται, κατανοεί, προσαρμόζεται, οργανώνεται, δρα και δημιουργεί. Και, τελικά, προτείνω μια συγκεκριμένη φιλοσοφική θεώρηση.

 

Τώρα, έρχομαι στη δεύτερη αιτία έλευσης της σύγχρονης πολυδιάστατης κρίσης, η οποία, όπως προείπα, αφορά στη δημοκρατία. Στην αρχαία Αθήνα, πολιτικά δικαιώματα απολάμβαναν μόνο ενήλικοι άνδρες που είχαν την ιθαγένεια. Οι γυναίκες, οι μέτοικοι (μόνιμοι ξένοι) και οι δούλοι αποκλείονταν. Αν δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση αποτελούμενη από την πλειοψηφία (οι μισοί συν ένας), η αθηναϊκή δημοκρατία είναι παρόμοια με τη σύγχρονη (φιλελεύθερη) δημοκρατία. Όμως, οι διαφορές εμφανίζονται όταν εξετάζουμε την εκλογική βάση. Στην αρχαία Αθήνα, η εκλογική βάση συγκροτούνταν όπως προανέφερα. Στο σύγχρονο (φιλελεύθερο) δημοκρατικό σύστημα, η εκλογική βάση στηρίζεται στην καθολική ψηφοφορία.

 

Τίθεται, λοιπόν, η ερώτηση: Αν εισάγουμε την καθολική ψηφοφορία στην αθηναϊκή δημοκρατία, εξακολουθεί να είναι δημοκρατία; Στην πραγματικότητα, θα κάναμε κάτι που οι Αθηναίοι δεν θα θεωρούσαν ποτέ δημοκρατία. Η καθολική ψηφοφορία δεν υπήρχε και δεν μπορούσε να υπάρξει στην Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, να ονομάζουμε «δημοκρατία» κάτι που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αρχική δημοκρατία; Συμφωνώ με τον φιλόσοφο και τέκτονα Μέγα Διδάσκαλο Giuliano Di Bernardo ότι η καθολική ψηφοφορία όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τη δημοκρατία, αλλά μακροπρόθεσμα τείνει να επιφέρει την κατάρρευσή της.

 

Πολλές αντιφάσεις και εκφυλισμοί τής λεγόμενης σύγχρονης (φιλελεύθερης) δημοκρατίας πηγάζουν ακριβώς από την καθολική ψηφοφορία. Όποιος θέλει να αποκτήσει την εξουσία σε ένα δημοκρατικό κράτος πρέπει να έχει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων (πενήντα τοις εκατό συν μία ψήφο). Αν χάρη στην καθολική ψηφοφορία όλοι μπορούν να ψηφίσουν, τότε η ψήφος ενός νομπελίστα έχει ακριβώς την ίδια αξία με την ψήφο ενός αναλφάβητου πολίτη. Είναι ποτέ δυνατόν ένας νομπελίστας να έχει την ίδια βαρύτητα με έναν αναλφάβητο όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις για την ηθική και την υλική ευημερία ενός έθνους; Είναι σαν στον 6ο αιώνα π.Κ.Ε., η Αθήνα να είχε δώσει στον τότε δούλο το ίδιο πολιτικό δικαίωμα με όσους είχαν την ιθαγένεια. Όπως έχει επισημάνει ο Giuliano Di Bernardo, οι Έλληνες, με τη δημοκρατία τους, θέλησαν να περάσουν στους μεταγενέστερους την ιδέα ότι μόνο όσοι γνώριζαν το κράτος μπορούσαν να συμμετέχουν στις αποφάσεις του. Οι δούλοι, οι οποίοι δεν είχαν τέτοιες γνώσεις, αποκλείονταν. Ανεξαρτήτως των επιμέρους κριτηρίων του (τα οποία οφείλονται στις ιδιαιτερότητες της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας), το ελληνικό μοντέλο δημοκρατίας θέτει ορισμένες γνωσιολογικές και ηθικές προϋποθέσεις για την παροχή πολιτικών δικαιωμάτων, και αυτό το χαρακτηριστικό του ελληνικού μοντέλου δημοκρατίας – ανεξαρτήτως του τρόπου που μπορεί ή πρέπει να εξειδικευθεί σε κάθε διαφορετικό τμήμα του ιστορικού χωροχρόνου – αποτελεί ένα ουσιαστικό, θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτού του πολιτεύματος (στην αυθεντική εκδοχή του).

 

Στη σύγχρονη (φιλελεύθερη) «δημοκρατία», από την άλλη πλευρά, ακόμα και σε όσους δεν έχουν καμία ουσιαστική αρμοδιότητα παρέχεται το δικαίωμα συμμετοχής σε εκλογικούς διαγωνισμούς και στη συγκρότηση κρατικών οργάνων, και, γι’ αυτόν τον λόγο, σε τελική ανάλυση, η ουσία της πολιτικής αντικαθίσταται από το πολιτικό μάρκετινγκ, ανθεί το εμπόριο πολιτικών αξιωμάτων και νόμων (καθώς η νομοθετική δραστηριότητα αγοράζεται και πωλείται με όρους καπιταλιστικής αγοράς), και λειτουργεί ένα (κυρίως παρασκηνιακό) «βαθύ κράτος» που ελέγχει, οριοθετεί και χειραγωγεί τις δημοκρατικές τελετουργίες που λαμβάνουν χώρα με βάση την αρχή της καθολικής ψηφοφορίας. Έτσι, η σύγχρονη (φιλελεύθερη) «δημοκρατία» αποβαίνει το «φύλλο συκής» μιας δόλιας ολιγαρχίας που αναζητεί συνενόχους και άλλοθι μέσω του κολακευτικού για τη μάζα θεσμού τής καθολικής ψηφοφορίας.

 

Αυτά τα προβλήματα καθίστανται ακόμα εντονότερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση, η οποία προωθείται νομοτελειακά από την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, επιτάσσει ένα νέο πολιτικό μοντέλο. Το έλλειμμα αυτού του νέου πολιτικού μοντέλου άλλοι μεν προσπαθούν να καλύψουν με τη συντήρηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, δηλαδή, ενός εκφυλισμένου τύπου δημοκρατίας, άλλοι δε προσπαθούν να το καλύψουν μέσω διαφόρων τύπων  δεξιόστροφου ή αριστερόστροφου λαϊκισμού. Στην εποχή της υψηλής επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης και της προχωρημένης παγκοσμιοποίησης, μετά από τη διάλυση της εκδοχής του μαρξιστικού ονείρου που εκπροσωπούσε η Σοβιετική Ένωση, ένας νέος άγγελος της ιστορίας αναγγέλλει τη διάλυση και της παρωχημένης πλέον φιλελεύθερης δημοκρατίας, και, βεβαίως, οι λαϊκιστές και οι εθνικιστές πολιτικοί δεν αποτελούν εναλλακτική λύση, αλλά μια τραγική εκδήλωση του ελλείμματος καίριας πολιτικής σκέψης και ένα ακόμα σύμπτωμα της κρίσης του φιλελευθερισμού. Στο βιβλίο μου, που παρουσιάζουμε απόψε, θα βρείτε μια εναλλακτική καινούργια αφήγηση που έρχεται από το μέλλον. [...]

 

Στο ακόλουθο λινκ του Youtube, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα βίντεο από την προαναφερθείσα εκδήλωση:

https://www.youtube.com/watch?v=EmMiIx7HHEw

καθώς και στο news.makedonias.gr στο εξής λινκ:

https://news.makedonias.gr/2023/12/1512669/